kaybolmayan empati

O kadar çok esrarengiz olgunun nedenini buluyoruz ki, bir şeyin bilinemeyeceğine inanmakta zorlanıyoruz. Dibimizde insanlar öldürülüyor. Sadece durup üzülüyor ve sonrasında da hayatımıza devam ediyoruz. Herhangi bir duygu hissettiğimiz halde o olayı hissettiğimizi hiç belli etmeden gayet normal biçimde olayı hayatın akışına bırakıyoruz.Hergün bir gram daha empat kaybediyoruz. Durup dururken deli gibi bir rüzgar herşeyi alıp götürüyor, ne hareket edebiliyorsun ne de gözlerini açabiliyorsun. Gözlerin kapalı olmasından dolayı mecburen aklımıza birşeyler geliyor. Bu şeyler güzelse sorun yok ama kötüyse o rüzgarda hiç çekilmiyor.